Die arme Lotte!! Gisteren lag ze lekker op de grond te spelen, en op een onbewaakt moment (we hadden bezoek) kreeg ze de tafel in de gaten en was ze er naar toe gekropen. Ze trok zich er aan op tot staan (!!!), maar hield het niet lang en kwakte toen met haar gezichtje vol op tafel en toen achterover. En wat huilde ze zeg, abnormaal. Het leek wel of ze er in bleef. Het resultaat was een bult boven d'r linkeroog en veel verdriet. Maar wel knap dat ze zelf kan gaan staan al! Inmiddels hebben we de box maar naar beneden gezet, want voor je het weet valt ze daar ook uit.

En alweer een primeur in Lotte's korte leventje: na ruim 7 maanden was ze voor het eerst ziek. Snip- en snipverkouden was ze. Gelukkig was het prachtig herfstweer, zodat we konden gaan wandelen in het zonnetje, lekker vitamientjes opdoen. Ze had niet echt koorts, 37.8 en was ook niet hangerig of zo, maar slapen was een crime voor d'r. We hebben tot half 4 's nachts met haar opgezeten. J. is toen naar de apotheek gereden voor nieuwe paracetamol, neusspray e.d., en daarna is Lotte gelukkig in slaap gevallen, tot 14 uur 's middags (met onderbreking van een ontbijtje).