De liggingsecho
Ooowwww, wat hebben wij toch een mooi kindje! De echo van vanmiddag was weer helemaal leuk. Beebie lag al diep ingedaald in mijn bekken (gelukkig), waardoor we het hoofdje niet precies konden meten, maar het buikje was precies volgens de maat en de beentjes waren een week langer dan verwacht, dus een kindje met lange benen (heeft het niet van mij)! Alles leek er goed en gezond uit te zien, beebie was lekker levendig: de transducer van het echo-apparaat vond het niet altijd even fijn om te voelen en dan ging het maar van zich af schoppen :-)
Volgens de maten van de echo (bovenbeen van 7 centimeter, omtrek romp iets van 33 centimeter) zou het een zespondertje worden, maar dat is toch altijd afwachten.

Inmiddels ben ik trouwens wel snip- en snipverkouden geworden. Beide ogen zijn rood en ontstoken, tranen als een gek, en mijn neus is net een lekkende kraan. Ik zie er niet uit! Zo erg heb ik het echt zelden gehad (ik heb het normaal altijd als ik carnaval heb gevierd, maar dit jaar ben ik braaf thuisgebleven) en ik slaap dan ook erg slecht. Ik zie nu al op tegen de komende nacht. Nog ff snel ziek zijn voor ik mama word dan maar ;-)

Vandaag is er weer iemand geweest om te kijken hoe die muizen toch ons huis binnenkomen. Hij vond nog een gat, waar ooit een buitenkraantje op aangesloten heeft gezeten, en dat heeft hij dicht gemaakt met kit. Nu maar hopen dat dat echt de oplossing was. We zagen nog wel een muisje in de bijkeuken terwijl we aan het kitten waren, dus die zit nu opgesloten in ons huis. Die moet zijn buikje vannacht maar flink rond eten.

Toch weer gestegen
He verdorie, is mijn bloeddruk toch nog stijgende. Zojuist bij de verloskundige was hij maar liefst 145/97. Die hoge bovendruk is m.i. heel goed te verklaren door de stress die ik hier thuis heb vanwege een enorme muizenplaag. Sinds onze buurman vorige week verhuisd is met zijn kippen (en hun voer), worden wij ineens geplaagd door enorm veel muizen en dat vind ik me toch eng en vies.
Al kijkend naar mijn onderdruk-geschiedenis concludeerde de verloskundige dat ze mijn 'gevarengrens' vindt liggen op 100, dus daar ben ik nog slechts drie puntjes van verwijderd. Ik neem aan dat ik wel aan de 100 zal komen, volgens haar is het heel normaal dat de bloeddruk bij 'eerstzwangeren' zo tegen het eind opgestuwd wordt door de hormonen en het vocht dat je vasthoudt. Geen idee wat dan de plannen zijn, maar dat ik niet thuis zal kunnen bevallen dan, lijkt me duidelijk.
Gelukkig was mijn urine wel goed, en de hartslag van beebie ook. Ze dacht ook te voelen dat beebie al helemaal ingedaald is, maar dat gaan we zeker weten over twee dagen, als we een echo krijgen (nog steeds in verband met die moeilijke buik/harde buikspieren). Voor nu mocht ik gewoon naar huis, zonder speciaal advies voor rust of eetgewoontes. Volgende week same time same place, in de hoop dat het dan een beetje beter gaat.