Joepie, het was weer helemaal goed bij de verloskundige! :-)
Zo goed dat ze dat er nog speciaal bij zette op het formulier, en dat had ze nog niet eerder gedaan. Ik was 1,3 kilo aangekomen, maar omdat ik in het begin veel ben afgevallen, ben ik nu per saldo even zwaar als op de eerste controle in augustus. Mijn bloeddruk was 124/88, wel weer ietsjes hoger, maar zij vond het met mijn verleden heel netjes. Zolang als de onderdruk tussen de 80 en 90 bleef, had ze er geen problemen mee. Ze vond dat mijn baarmoeder heel erg goed gegroeid was (dat had ik zelf ook al gemerkt, het ging de laatste twee weken echt hard), maar kon helaas nog net niet voelen hoe beebie nou lag. Met de doptone had ze het hartje meteen gevonden, en
dat ging me toch hard! Echt een lekker geluidje :-)
Mijn urine was trouwens ook goed. Ik zag er zelf wat kleine witte dingetjes in drijven en dacht meteen aan eiwit, maar het was volgens haar gewoon wat afscheiding of zo.
Enne, oh ja, ik mag dus binnenkort weer voor een echo. Ze vertelde dat ze bij ons standaard een echo doen met 30 weken, voor groeicontrole, dus ik mag op 4 januari naast bloed laten prikken (voor de resusnegatieve bloedgroep) ook voor een echo, leuk! Ik ben weer helemaal trots op mezelf en mijn lichaam en hoop dat ik het zo kan volhouden!

Ik werd om half 7 wakker van de buurman, die aan het krabben was buiten en tegen een voorbijganger klaagde over de gladheid op straat. Toen kon ik niet meer
slapen, want ik had zondagavond al zitten twijfelen wat ik zou doen: naar Geldermalsen rijden, waar ik op maandag en dinsdag zou moeten werken, of bij mijn eigen baas, op 5 minuten fietsen, aan de slag gaan? Aan de ene kant voel ik me verantwoordelijk voor mijn baas, en voor de klant waar ik op maandag en dinsdag voor werk, maar aan de andere kant heb ik een kleintje in mijn buik! J. had me gisteravond al min of meer 'verboden' om te gaan als het glad was. Dus ik ben opgestaan, naar buiten gegaan en heb geconstateerd dat het stoepje voor ons huis een spiegel was. Affijn, de conclusie was: dikke neus, ik ga niet. Ik had ze gisteravond al voorbereid met een mail dat het zou kunnen dat ik er niet zou zijn. Ik heb mijn bergschoenen aangetrokken, vanwege het profiel, en ben met de fiets aan de hand naar het werk gelopen.Op een gedeelte van de rotue kon ik wel fietsen, maar toen ik bij een drempel alsnog weggleed (schelden op mezelf!), ben ik de rest gaan lopen, en heb ik hier op het werk nog een keer een mail gestuurd naar Geldermalsen dat ik niet zou komen. Nog helemaal geen reacties gehad. Ik hoop maar dat ze niet boos zijn, en anders hebben ze pech.
Pfoe, dat is wel een overwinning op mezelf hoor, zomaar zo'n besluit durven nemen....
Aan de andere kant was de afspraak dat ik er alleen op maandag en dinsdag zou werken, en werd me vriendelijk doch dringend verzocht om de eerste week toch op donderdag en vrijdag te gaan omdat hen dat beter uitkwam, dus ik vind dat ik nu ook wel een dag terug moet kunnen pakken.
Het helpt wel mee dat ik een rhesusnegatieve bloedgroep heb, hetgeen het bij inwendige bloedingen (bijvoorbeeld als gevolg van een auto-ongeluk, stuur in je buik, o.i.d.) gevaar kan opleveren voor je kindje als de twee bloedgroepen vermengd worden.

Ik zit nu dus achter de PC op het werk, en in mijn buik wordt weer flink getapdanst: nu een extra fijn gevoel, want ik heb een verstandig besluit genomen en daardoor is er gewoon nog steeds leven in mijn buik :-))