De laatste drie dagen is beebie wel steeds actiever. Vooral 's avonds in bed als ik een speeldoosje op mijn buik leg en het afspeel, wordt er heftig gereageerd. Helaas voelt J. het nog niet aan de buitenkant. Hij zei laatst al dat hij best "jaloers" is op het feit dat ik ons kindje in me draag. Ik zou willen dat hij nu al kon voelen dat het leeft, dat hij op die manier nog wat meer betrokken kan raken, maar ik geloof dat we daar nog even op moeten wachten.

Het is nu half 10 in de ochtend, en ik heb al twee e-mails gehad met geboortes: de een had zelf een dochter gekregen, de ander was oom geworden van een nichtje. Geweldig hoor, dan krijg ik ook wel de kriebels.

Ik ben trouwens wel een zwangere muts: vrijdag heb ik een paar geweldige herfst- en winterkleertjes gekocht voor beebie. Helemaal verliefd was ik. De kleinste maat die ze hadden was 68, en die had ik dus gekocht. Er helemaal niet bij nadenkend wanneer beebie dan in die kleertjes zou passen... even rekenen... ja hoor, midden in de komende zomer!! Jemig, hoezo zwanger? Kortom: straks na het werk nog even terug en kijken of ik ze kan ruilen voor maatje 80, dat komt beter in de buurt.