Het is een....!!! Haha, we weten eindelijk wat het geslacht van onze beebie is. Hij/zij lag nogal atletisch met de benen in de nek, dus het was best ff zoeken, en op de zij gaan liggen en weer terug, zodat het vooral maar van lighouding zou veranderen, maar goed, uiteindelijk hebben we het toch een paar keer kunnen zien. Even wennen aan het idee dat we het nu echt weten. De benieuwde oma belde natuurlijk meteen op om te vragen hoe en wat, en was (natuurlijk) al net zo blij als J. en ik. Het allerbelangrijkste is echter dat beebie, voor zover we dat nu konden zien, gezond is. Er zat urine in de blaas en water in de maag, dus de spijsvertering doet het goed, en het was erg beweeglijk, dus het is geen slome ;-)
Wat zijn wij gelukkig!

Nou, het concert van Madrugada was geen onverdeeld succes. Voorprogramma van Majestic Scene was redelijk rustig, en beebie ook. Het eerste half uur van Madrugada was ook nog goed te doen, maar toen werd het steeds harder en harder, en beebie ging ook steeds harder bewegen en schoppen. Ik raakte er zelf lichtelijk nerveus van en ging me schuldig voelen dat ik gegaan was. J. vond het ook helemaal niet nodig om nog te blijven, en dus zijn we maar naar huis gegaan. Zonde van het geld, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen joh!

Morgen krijgt beebie zijn of haar concertdoop. Lowlands had ik al afgezegd, naar Marillion ben ik niet geweest, maar Madrugada in 013 wilde ik niet aan me voorbij laten gaan. Dat wordt de besteding van mijn woensdagavond dus. J. gaat mee, en waarschijnlijk gaan we van tevoren even een hapje eten in Tilburg, voor zover ik dat nu kan. Ik zit zo snel vol, een hoofdmaaltijd is nu echt te veel voor me.
Voor mezelf heb ik speciale "muziekoordopjes", dus geen last van de extreme herrie, maar beebie heeft die niet, dus ik hoop maar dat hij/zij er niet al te gestresst van raakt. Als ik echt te veel geschop voel, moet ik misschien maar naar buiten gaan. Morgen meer!

Ik ben net voor het eerst sinds mijn bezoeken aan de gynaecologe (naar wie ik toe moest vanwege een nare buikgriepinfectie en suiker in de urine, hetgeen achteraf allemaal goed bleek te zijn) weer terug bij de verloskundige geweest, en nu heb ik verdorie nog nooit zulke goede uitslagen gehad als nu.

• urine was prima (nog steeds geen suiker of eiwitten)
  
• bloeddruk was heel netjes gezakt en de onderdruk is 'nog maar' 86
  
• weer een kilo afgevallen (!)
  
• baarmoeder komt nu tot de navel, precies goed
  
• hartje van beebie klopt mooi regelmatig en stevig
  

De verloskundige vond wel dat ik een "moeilijke buik" had, ze kon moeilijk voelen hoe de baarmoeder lag, en daarom krijg ik zowel met 30 als met 40 weken nog een extra echo, om de ligging van beebie voor de bevalling te bepalen en zo te "voorkomen" dat het een stuitligging wordt. Erg he? *schaterlach*
Laat die pretecho donderdag nu maar komen!

Zo, nu komt het er misschien toch nog van om een zwangerschapsdagboek bij te houden! Ik wil het al zo lang, maar elke keer komt er wel iets tussen: dan weer is het druk op het werk, dan heb ik weer geen zin, of ik vergeet het. Kortom, allemaal smoezen. Maar: net voor de helft van deze 9 maanden gaat het dan toch gebeuren. En dat terwijl een voor ons hele spannende week begonnen is! Zoals gezegd zitten we bijna op de helft. Morgenvroeg gaan we eerst even naar de verloskundige: wegen, bloeddruk meten, vragen stellen en als hoogtepunt altijd het hartje luisteren met de doptone. Als de bloeddruk maar goed is... de laatste keren is hij telkens aan de hoge kant (zo rond de 92) en dat moet liefst toch wat lager komen te liggen.
Een volgend beebie-hoogtepunt deze week is de pretecho van donderdag. J. en ik willen graag weten wat het wordt, dus we hopen dat hij of zij de beentjes wijd wil doen! Hoe dan ook, een half uurtje kijken naar je wurm is toch wel heel bijzonder!