Echo
Nou, de echo van vanochtend zag er perfect uit! Beebie ligt prima op schema qua groei, en dat was voor mij, gezien mijn relatief kleine buik, een behoorlijke verrassing. Ik ben officieel 30wk1d en beebie was 29wk6d groot. Volgens de echografe was ik gewoon aan het "interen" op mijn eigen reserves, en dat zou best wel eens kunnen. Kan geen kwaad in mijn geval :-)
Het hoofdje was 8.5 centimeter in doorsnee op het breedste punt, en datzelfde geldt voor het rompje. Het bovenbeentje was 5,5 centimeter lang.
Hij/zij lag lekker obstinaat tegen het echo-apparaatje te schoppen, dat was wel aandoenlijk om te zien maar lastig kijken (zo kregen we het hartje telkens niet goed in beeld), en beebie lag mooi met het hoofdje naar beneden, het ruggetje langs mijn rechterzij, het kontje onder mijn maag en de beentjes langs langs de linkerzijde naar beneden, voetjes langs het hoofdje. Papa en mama weer blij, en trots!! Stiekem komt het nu wel erg dichtbij, als je zo'n prachtig mooi klein mensje voor je neus ziet.
Oh ja, we hebben beebie's geslacht weer kunnen zien, mooi duidelijk ook, en het is nog steeds een.....

Naast de echo heb ik ook bloed moeten laten prikken om te kijken of ik, door mijn rhesusnegatieve bloedgroep, antistoffen aanmaak tegen beebie. Daarnaast heb ik uit voorzorg meteen een injectie in mijn bovenbeen gekregen met een stof erin die de aanmaak van die antistoffen weer tegengaat. Was een beetje een gemene prik, maar goed, het is weer gebeurd. Ik drijf op een roze wolkje het weekend in!

Happy New Year!!
Het is 2002, het jaar waarin ons kindje geboren gaat worden en we onszelf officieel papa en mama mogen gaan noemen! Dat zorgde best voor emotionele tafereeltjes tijdens de jaarwisseling. Al knuffelend op de bank mijmerden we wat over hoe het zal zijn, hoe beebie er uit zal zien, wat het karakter zal zijn en wanneer het precies zal komen.
De familie begint inmiddels ook op scherp te staan. Oma vroeg of ik het prettig vond als ze bij de bevalling aanwezig is. Mijn eerste gedachte was: "Nee, da's iets van J. en mij samen", maar nu denk ik dat het misschien ook wel prettig is om er nog een vertrouwd iemand bij te hebben die weet wat weeen zijn, wat persweeen voorstellen en wat er voor oerkrachten op je afkomen tijdens de bevalling. We denken er dus nog even over na.

Op het werk is het gisteren en vandaag min of meer tot een explosie gekomen, die aangewakkerd werd door mij. Het is zo druk geweest de afgelopen weken, met zo'n slechte planning (iedereen op vakantie behalve ik), dat het me even te veel werd. Vanochtend hebben we een goed gesprek gehad over wat ik nu nog wil en kan doen tot aan mijn verlof over 4 weken. In de hoop dat iedereen zich aan die afspraken gaat houden. Beebie is er in elk geval blij mee: sinds het gesprek springt hij/zij in het rond en puilt mijn buik alle kanten op.