Zo, we hebben een roerige week achter de rug. Op 23 januari moest Lotte naar het cb toe voor de 4e serie prikjes. Daar heeft ze behoorlijk last van gehad, vooral veel pijn in de beentjes, maar goed, dat was snel weer over. Ze woog met bijna 11 maanden 9250 gram en was 73cm lang. Haar hoofdomtrek was 45.5 cm.
4 dagen later moest ze naar de kindercardioloog, dr. Widdershoven. Die heeft gekeken of haar VSD er nog zat, en helaas, dat was het geval. Gelukkig was het niet verontrustend (afkloppen!) en hoeven we pas over een jaar terug te komen.
Vervolgens werd ze woensdag 29 januari ineens ziek. Braken, diarree, om het half uur zo ongeveer. Alles onder, haar kleren, het bedje, d'r haar zelfs. Dus dat waren twee heftige nachten voor papa en mama. In de nacht van donderdag op vrijdag werd mama zelf ook nog ziek, en 's morgens papa ook al! Met zijn drietjes zijn we de hele vrijdag zieilig geweest. Gelukkig kwamen opa en oma ons 's avonds voorzien van proviand, waaronder veel toiletpapier, beschuitjes, thee en bananen.

Gisteren heeft Lotte voor de tweede keer echt zelf los gestaan, alleen deze keer duurde het wel 8 seconden!

Na de eerste sneeuw werd Lotte voor het eerst ook echt goed ziek. Maandagmiddag was ze nog bij oma geweest en was er niets aan de hand, maar 's avonds om 23 uur werd ze wakker en toen ik haar oppakte, voelde ze erg warm aan. J. vond het wel meevallen, maar toen ik haar tempte, had ze 39.4 graden koorts. Voor de nacht hebben we haar een paracetamol gegeven, en om half 4 ben ik er uit gegaan om nog eens te tempen. Toen was hij gezakt naar 38.4. Zo ging het dinsdag een beetje op en neer tussen 38.4 en 39.4. Ze keek erg ziek uit haar ogen, maar was op zich nog best levendig en at en dronk zelfs gewoon goed. Voor het naar bed gaan gisteravond en vannacht had ze nog maar 37.7, en vandaag is de temperatuur weer normaal. Nu is ze snipverkouden, en dat drinkt wat lastig, maar gelukkig krijgt ze toch genoeg binnen. Naast haar verkoudheid heeft ze ook last van een doorkomende hoektand bovenin. Dat zal ook wel schelen.

Lotte's eerste sneeuw is vandaag gevallen! Zo van binnen achter het raam vond ze het wel heel erg mooi. Net als tijdens Oud en Nieuw, toen ze met open mond naar al dat vuurwerk heeft zitten kijken (en om half 1 weer lief in slaap viel), vond ze ook die dwarrelende sneeuwvlokjes prachtig om te zien.
Op 2 januari is ze trouwens voor het eerst bewust los gaan staan, zeker een seconde of 5. Waarom wist ze zelf denk ik ook niet, want toen wij begonnen te gillen ("IIeee, kijk nou, ze staat!!"), keek ze ons relaxed aan, zo van: "Eh, waar maken jullie je druk om?" en besloot snel weer haar wagentje vast te pakken.

Morgen, Eerste Kerstdag, is ons meisje alweer 10 maanden oud! Wat is het afgelopen jaar toch hard gegaan. Zo heb je een klein couveusekindje, en zo een ondeugende meid die zelf al de trap op wil klimmen. Ze is onlangs dan wel met vlag en wimpel geslaagd voor de gehoortest, luisteren doet ze niet altijd even goed, of zou ze Oostindisch doof zijn? Hoe dan ook, J. en ik genieten met volle teugen van haar en elkaar. Als we geweten hadden dat het zo mooi zou zijn om ouders te zijn, waren we er misschien wel eerder aan begonnen ;-)

Vandaag mochten we (eindelijk) weer es naar het cb (altijd leuk voor de ouders, niet voor de kids). Allereerst het meten en wegen. Ze was 'maar' 70 cm, dus maar een halve centimeter gegroeid, maar wel 8600 gram precies (9 maanden). Dus onze dame gaat eindelijk de breedte in groeien, hihi. Ik dacht al zoiets te zien aan de plooitjes bij haar billen.

Verder keek ze in het donker naar de ogen (goed) en heeft ze in de oren gekeken (ze voelde namelijk wat opgezette klieren), maar ook dat was goed. Helaas zit het gaatje in haar hart er nog wel, maar de longen klonken goed. Deze keer kregen we ook de 'blokjestest': kan ze twee blokjes in twee handen aanpakken en kan ze ze overpakken
van de ene in de andere hand, en ook dat ging goed. Vervolgens stelde de arts-mevrouw, terwijl Lotte aan het kruipen was, de geweldige vraag: "Rolt ze al een beetje om?". MUTS, observeer dat kind es! Affijn, ze moest tot de conclusie komen dat ze inderdaad wel heeeel erg snel was in haar lichamelijke ontwikkeling, maar dat wisten we al.

En weer een (kleine) mijlpaal: vandaag stond Lotte voor het eerst los. Weliswaar maar twee seconden, en toen ze het zelf in de gaten kreeg, viel ze van schrik om, maar toch, ze flikt het toch maar.